Από εκεί που μοιράζονταν αισθήματα αδελφοσύνης και ικανοποίησης για τα χτυπήματα που κατέφεραν στα αντίπαλα κόμματα και στους υποστηρικτές αυτών, τώρα κάποιοι μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσονται στους πιο αδίστακτους φονείς χαρακτήρων με κανιβαλιστικά χαρακτηριστικά.
Είναι άραγε αργά για τους υποψηφίους προέδρους του ΣΥΡΙΖΑ, τα επιτελεία τους, τους ελεύθερους πυροβολητές του κόμματος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να διαβάσουν το ποίημα του Μίλτου Σαχτούρη «Κεφάλια;». ΄Η είναι μάταιο; Υπάρχει περίπτωση ξαφνικά να συνειδητοποιήσουν πώς έχουν μεταμορφωθεί στον Κανίβαλο Τρόμο που επικαλείται ο ποιητής; Τρώγοντας την σάρκα του ίδιου του θηράματός τους, του είδους τους.
Εξασκημένοι για χρόνια σε έναν λυσσαλέο σαρκοφάγο πόλεμο με το αντίπαλο στρατόπεδο, δηλαδή το δεξιό, τώρα στρέφονται ακριβώς με την ίδια στρατηγική και τα ίδια εργαλεία εναντίον άλλων Συριζαίων. Αλλά με μεγαλύτερη λύσσα. Λες και δεν καταλαβαίνουν ότι αυτός είναι ένας τρόπος αφανισμού, ακρωτηριασμού του κόμματος που αποτείνονται ότι θέλουν να περισώσουν.
Ο Κανίβαλος Τρόμος
Πάμε στο ποίημα του Μίλτου Σαχτούρη, πριν περάσουμε στα στιγμιότυπα του ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις μέρες που άλλαξαν για πάντα το κόμμα, το εύρημα της προοδευτικής Αριστεράς. «"Κεφάλια λάμποντα / βέλη αναστάσιμα/ ωραίες / στρογγυλές ιδέες / σάπια κεφάλια / γεμάτα / χαρτονομίσματα/ κεφάλια / γεμάτα ζώα / πονηρά μερμήγκια / κεφάλια / γεμάτα / Πέμπτη σκιά / παραληρώντας / εκλιπαρώντας... / κι ο χρόνος πάντοτε Κρόνος / Κανίβαλος τρόμος"».
Κανίβαλος τρόμος. Αν θέλουμε να βάλουμε μια φωτογραφία δίπλα σε αυτό το κεφάλαιο του κανιβαλισμού, αρκεί να δούμε την περίπτωση του γνωστού στιχουργού Νίκου Μωραϊτη. Δημιουργός μεμεγάλο λαϊκό έρεισμα που έχει τη «δύναμη» να μπαίνουν οι λέξεις του στο στόμα του κόσμου σε κάθε προσωπική στιγμή της ζωής τους, υπήρξε την τελευταία δεκαετία ένας πρέσβης, ένας άοκνος αφοσιωμένος υποστηρικτής έως και ντελάλης του ΣΥΡΙΖΑ. Οργισμένος εναντίον του Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του, εριστικός, εμπρηστικός. Είχε όμως το χάρισμα της ελεύθερης σκέψης όπως αποδείχθηκε μετά την αποχώρηση του Τσίπρα. Δεν το έκανε στρατευμένα. Το ίδιο μένος και αφοσίωση που έδειξε με τις επιθέσεις στην δεξιά και στον Μητσοτάκη, το έδειξε για τους Συριζαίους που εξεδίωξαν τον Τσίπρα από το κόμμα.
Τα πιστόλια της Αχτσιόγλου και τα πιστόλια του Μητσοτάκη
Και τώρα, σαν τον Προμηθέα δεμένο στον βράχο, βλέπει τα αδέλφια του από τον ΣΥΡΙΖΑ να του ξεσκίζουν τις σάρκες με μια μανία χωρίς προηγούμενο. Θύμα κανιβάλων. Και η Αχτσιόγλου πιο επικίνδυνη από τον Μητσοτάκη σύμφωνα με τον Μωραϊτη. «Πολεμώ τον Μητσοτάκη από την πρώτη μέρα. Συχνά προσπάθησαν από το Μαξίμου να με τελειώσουν. Ποτέ τόσο ανήθικα, όσο τα μιντιακά πιστόλια της Έφης Αχτσιόγλου σήμερα. Με λένε ναζί στην ΕφΣυν! Μίλησα για καθαριότητα στο “σπίτι” μας. Μιλούν για Εβραίους και καθαρότητα. Είμαι σε σοκ.»
Καλά εξασκημένα τα αντανακλαστικά στις αρένες χρόνια τώρα, αδίστακτα στράφηκαν στους συντρόφους. Το να πληρώνεσαι με το ίδιο σου το νόμισμα πονάει περισσότερο. «Φυσικά υπήρχε υπονόμευση» έγραψε ο Μωραϊτης.« Όπως υπάρχει και εργαλειοποίηση της υπονόμευσης από τους άλλους. Πού μπλέχτηκα; Πώς άφησα να μου συμβεί αυτό το κακό; Ένα κόμμα βαθιά άρρωστο. Νιώθω βρόμικος, λερωμένος. Την Κυριακή δεν θα είμαι στην κάλπη. Χρειάζομαι ένα τεράστιο, πολύωρο μπάνιο».Eπίθεση, αλλά σαφώς ηπιότερη, δέχθηκε και η Έλενα Ακρίτα.
Τα δόντια του Πολάκη
Πονάνε περισσότερα τα δόντια του όμοιού σου; Είναι πιο σουβλερά; Παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες την Έφη Αχτσιόγλου να απευθύνεται στον Παύλο Πολάκη, «βασικό στέλεχος της άλλης πλευράς είναι ο κύριος Πολάκης που συστηματικά εξαπολύει υβριστικές επιθέσεις απέναντι όχι μόνο σε εμένα αλλά και σε άλλη στελέχη της ανανεωτικής Αριστεράς», δήλωσε στον ραδιοσταθμό Κόκκινο. «Δεν μπορούμε να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε».
Μα, που ήταν αυτή η αντίδραση της κυρίας Αχτσιόγλου, της υπουργού, του κορυφαίου στελέχους του κόμματος που έμεινε κατά δήλωσή της δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα ως τέλους, όταν ο κύριος Πολάκης έδειχνε ακριβώς την ίδια συμπεριφορά όχι μόνο για την Δεξιά, αλλά και για στελέχη του κόμματος με τα οποία ο αψύς Κρητικός διαφωνούσε; Γιατί τότε δεν αντιδρούσε με τον ίδιο τρόπο, με συνεντεύξεις και δηλώσεις; Η μνήμη δεν είναι τόσο κοντή στην Ελλάδα όσο μας αρέσει να λέμε. Ούτε τόσο επιλεκτική. Αν χρειάστηκε να νιώσει τα δόντια του Πολάκη η ίδια στο δέρμα της για να τοποθετηθεί, τότε αυτό δεν είναι καλό σημάδι για έναν ηγέτη που ενώνει.
Το δαχτυλίδι του Τσίπρα
Tην ίδια ώρα το ιερό τοτέμ του ΣΥΡΙΖΑ -ή για κάποιους το κουκλάκι που καρφώνουν καρφίτσες επάνω του- παραμένει σιωπηλό αντιγράφοντας τον φίλο Καραμανλή και αφήνει τους υποψηφίους και τα επιτελεία τους να αλληλόσπαράσσονται για ένα sms. Φαίνεται ότι στον ελεύθερο χρόνο του το καλοκαίρι στις ΗΠΑ είχε την ευκαιρία ο Αλέξης Τσίπρας να δει την σειρά «Ηouse ofCards» παίρνοντας μαθήματα από τον Φρανκ Αντεργουντ. Σατανικό.
Να βγει ο Κασσελάκης να πει αν υπάρχει ή όχι το smsαπαιτεί η Αχτσιόγλου. Να την στηρίξει, απαιτούν. Ο ίδιος απάντησε δεν ξέρω, εγώ ήμουν αλλού, αλλά την στηρίζω. Μα το πιο προφανές δεν είναι να το ζητήσει η κυρία Αχτσιόγλου από τον ίδιο τον Τσίπρα; Τον άνθρωπο που στάθηκε δίπλα του ως την ώρα της παραίτησής του. Να το ζητήσει, να το απαιτήσει, να το κάνει καθημερινή της αποστροφή. Εξυπηρετεί καλύτερα να χτυπηθεί για αυτό ο Κασσελάκης και να μην θίξει η υποψήφια του κόμματος την εικόνα του αγαπημένου Αλέξη. Αντιληπτό.
Ακόμα και ο Πάνος Σκουρλέτης και ο Νίκος Φίλης ζητούν επίμονα πλέον την παρέμβαση Τσίπρα. Όχι όμως η κυρία Αχτσιόγλου. Ο Κασσελάκης δεν έχει λόγω να το κάνει.Άλλωστε, πορεύεται όπως λέει για την πατρίδα, για τον Αλέξη, για το κόμμα που θα ρίξει τον Μητσοτάκη.
Με λένε Αλέξη, με λένε Έφη
Και μέσα σε όλα αυτά, πέφτει ένα ακόμα επιχείρημα στην αρένα για να κοντύνει ο Κασσελάκης. Την υποτίμησε, λέει τώρα, επειδή είναι γυναίκα. Την αποκάλεσε Έφη ενώ τον Τσακαλώτο με το επίθετό του. Ας δεχθούμε ότι έτσι το εξέλαβε. Ενώ το προφανές θα ήταν να την αποκάλεσε Εφη με τον ίδιο τρόπο -αν και όχι βέβαια με την ίδια λατρεία- που αποκαλεί παντού τον Τσίπρα «Αλέξη». Ως άτομο που ξεχωρίζει, εκτιμά, μιλάνε την ίδια γλώσσα, ανήκουν στο ίδιο θήραμα. Τον λένε Αλέξη, σε λένε Εφη. Όχι;
Η συζήτηση θα είχε νόημα αν δεν γινόταν με αυτή την αστεία αφορμή, αλλά νωρίτερα για πιο σοβαρές περιπτώσεις. Πάμε στη συνέντευξη που έδωσε στον κύριο Δανίκα και στον Πρώτο Θέμα, και δεν είδαμε να βγάζει κάποια ανακοίνωση ή να σχολιάζει τον πρόλογο της συνέντευξης. Να δείχνει τη δυσφορία της. Εκεί που αναγράφεται ότι είναι 38 Μαϊων -παλιορομαντική αναφορά για τις γυναίκες που είναι τρυφερές σαν καρδιές μαρουλιών. Ότι από κοντά παραπέμπει σε μοντέλο της Prada χωρίς παραπανίσιο γραμμάριο βάρους. Σοβαρά, δεν ενοχλήθηκε από αυτά τα στερεοτυπικά χαρακτηριστικά που της αποδόθηκαν, που την εγκλώβισαν σε ένα πλαίσιο σαφές; Της κουκλίτσας; Της Μπάρμπι που τώρα είναι και πολιτικός;
Μια από τις ερωτήσεις είναι: «Είχατε ποτέ σκεφτεί να ασχοληθείτε με το μόντελινγκ, εννοώ πώς διατηρείστε έτσι;». Χαμογελά, απαντά, καμία ενόχληση. Όμως ο Κασσελάκης την αποκάλεσε Έφη. Οι φεμινίστριες πρέπει να πάρουν θέση. «Θέλω να με λες Μελίνα. Μίλα μου στον ενικό», απαιτούσε η Μερκούρη θυμούνται όσοι βρέθηκαν έστω και μια φορά δίπλα της.